Rond mijn zestiende ben ik gestart met het slikken van de pil. Dit was eigenlijk een beetje standaard. Rond je zestiende ging je aan de pil. Vanaf de eerste maand had ik al veel bijwerkingen (misselijkheid, weinig energie en gewichtstoename, heel geleidelijk). Na meerdere pillen te hebben geprobeerd was ik inmiddels jaren verder en wel 8 kilo zwaarder. De bijwerkingen werden steeds erger en ik besloot er mee te stoppen.
Toen ik stopte kwam er alleen geen menstruatie en ik kreeg allemaal gekke andere klachten. Er kwam bijvoorbeeld melk uit mijn borsten terwijl ik niet zwanger was. Daarnaast voelde ik me geestelijk ook vreselijk. Dus ik ging naar de huisarts. Hij vertelde me dat ik waarschijnlijk een goedaardige tumor op mijn hypofyse had en dat deze zorgde voor de melkproductie.
We gingen een bloedonderzoek doen om dat uit te sluiten. Uit het bloedonderzoek kwam alleen dat er geen tumor zat. Dat was dus niet de reden.
Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik hormonaal heel erg uit balans was en werd ik doorgestuurd naar de gynaecoloog. Na allerlei onderzoeken, waarbij bijvoorbeeld PCOS werd uitgesloten, kwam het er op neer dat er één oplossing voor me was. Ik moest weer de pil gaan slikken, deze zou de hormonen weer in balans brengen.
Ik kon niet geloven dat dat de enige oplossing was, want één ding wist ik zeker. De pil zou ik nooit weer gaan slikken.
Vervolgens ben ik zelf op onderzoek uitgegaan en kwam ik terecht bij een orthomoleculair therapeut. Met de adviezen en tips die zij me gaf verdwenen alle klachten geleidelijk en voelde ik me een ander mens. Ook kwam ik automatisch weer op mijn oude gewicht.
Ik vond het onvoorstelbaar dat een arts me dit niet kon vertellen.
Ik hoop heel erg dat ik heel veel andere mensen mag helpen op deze manier. Er zijn zoveel klachten die niet nodig zijn.